ರಾಜಧಾನಿ ಬದುಕು

Garden City Bangalore ಎಂದು ಕರೆಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದ ನಮ್ಮ ಬೆಂದ ಕಾಳೂರು aka Bengaluru, ಕೆಲವು ಕಾಲ ಸಿಲಿಕಾನ್ ಸಿಟಿ ಎಂದೂ, ಮಂಡೂರು ಸುತ್ತಮುತ್ತ ಕಸ ವಿಲೇವಾರಿಯ ಸಮಸ್ಯೆ ಎದುರಾಗ Garbage City ಎಂದೂ, ಹೆಣ್ಣು ಮಕ್ಕಳ ಮೇಲೆ ಲೈಂಗಿಕ ಅತ್ಯಾಚಾರದ ಪ್ರಕರಣಗಳ ನಂತರ Rape City ಎಂದೂ, ಮತ್ತು ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ಚರ್ಚ್ ಸ್ಟ್ರೀಟ್ ನ ಬಳಿ ನೆಡೆದ ಬಾಂಬ್ ಸ್ಫೋಟದ ನಂತರ Not a Safe City ಎಂದೂ ಖ್ಯಾತಿ ಪಡೆದಿದೆ. ಯಾರ್ ಏನೇ ಹೇಳ್ರಪ್ಪಾ, ನಮ್ಮೂರು ಬೆಂಗಳೂರು. Practically ಯೋಚನೆ ಮಾಡಿದ್ರೆ, ಬೆಂಗಳೂರಿನಲ್ಲಿರುವ ಯಾರೂ ಬೆಂಗಳೂರಿನವರಲ್ಲ, ನಾನೂ ಕೂಡ. ಅದಿಕ್ಕೆ ತಾನೇ, weekend holidays ಅಂತ ಎಲ್ರೂ ಬಸ್, ರೈಲು ಹತ್ಕೊಂಡು ತಮ್ಮೂರಿಗೆ ಹೋಗೋದು! ಇಂತಿಪ್ಪ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಬೆಂಗಳೂರು ನಮ್ಮೂರು ಹೆಂಗಾಗುತ್ತೆ?

ಸಾಂದರ್ಭಿಕ ಚಿತ್ರ (ಕೃಪೆ: ಸುಲೇಖಾ.ಕಾಮ್)

ನನ್ನ ಪ್ರಕಾರ ಬೆಂಗಳೂರು ಅವಕಾಶಗಳ ನಗರ, a land of million opportunities. ಕಡ್ಲೆಕಾಯಿ ಮಾರೋನು ಕೂಡ ಎಷ್ಟೆಷ್ಟೋ ಸಂಪಾದಿಸಬಹುದು, ಕಷ್ಟ ಪಟ್ಟು ದುಡಿಯಬೇಕು ಅಷ್ಟೇ. ಗ್ಯಾಪಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ಬೇಳೆ ಬೇಯಿಸ್ಕೊಂಡು, ನಿಮ್ಮನ್ನು ಹಳ್ಳಕ್ಕೆ ತಳ್ಳುವ ಅವಕಾಶವಾದಿಗಳೂ ಕೂಡ ಇದ್ದಾರೆ, ನೆನಪಿರಲಿ. ಅಯ್ಯೋ, ಮ್ಯಾಟ್ರು ಎಲ್ಲೆಲ್ಲೋ ಹೋಗ್ತಿದೆ. ಎಲ್ಲಿದ್ದೆ ನಾನು? ಹಾ! ಬೆಂಗಳೂರು ಅವಕಾಶಗಳ ನಗರ. ಪ್ರತಿ ವರ್ಷ ಮಂಗಳೂರು, ಮಂಡ್ಯ, ಮೈಸೂರು, ಶಿವಮೊಗ್ಗ, ಚಿತ್ರದುರ್ಗ, ದಾವಣಗೆರೆ, ಕಲಬುರ್ಗಿ (ಹಿಂದಿನ ಗುಲಬರ್ಗಾ), ಬೀದರ್, ಕೋಲಾರ, ಅಲ್ಲದೇ ಆಂಧ್ರ ಪ್ರದೇಶ, ತೆಲಂಗಾಣ, ತಮಿಳುನಾಡು, ತೈವಾನ್, ಭೂತಾನ್, ಕೆನಡಾ ಹೀಗೆ ಎಲ್ಲಿಂದಲೋ ಉದ್ಯೋಗ ಅರಸಿ ಜನರು ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ಬರುತ್ತಾರೆ. ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬ ಹುಡುಗ ತನ್ನ ಬಾಳಿನಲ್ಲಿ ಪ್ರೀತಿಯ ತಾಯಿ, ಪ್ರೀತಿಸಿದ ಹುಡುಗಿ, ಈ ಇಬ್ನರನ್ನು ಎಂದಿಗೂ ಮರೆಯಿವುದಿಲ್ಲ. ಬೆಂಗಳೂರು ನಗರವೂ ಹಾಗೆಯೇ. ತಾಯಿಯ ಹಾಗೆ ಆಸರೆ ನೀಡುತ್ತಾಳೆ, ಒಲವಿನ ಗೆಳತಿಯ ಹಾಗೆ depress ಆದಾಗ cheer up ಮಾಡುತ್ತಾಳೆ. ಅದಕ್ಕೆ ಅನಿಸುತ್ತೆ, ಇಲ್ಲಿಂದ ಯಾರಾದರೂ ಬೇರೆ ಊರಿಗೆ ಹೋದಾಗ, "ಯಾವ್ ಊರು ಸ್ವಾಮಿ ನಿಮ್ದು?" ಅಂದಾಗ "ನಮ್ಮೂರು ಬೆಂಗಳೂರು ಸ್ವಾಮಿ!" ಅನ್ನೋದು. ಅಂಥ ಅಪ್ರತಿಮ ನಗರವಿದು.

ಎಲ್ಲಿಂದಲೋ ಬಂದು ಈ ಊರಿನ ಬಣ್ಣಗಳಲ್ಲಿ ಬೆರೆತು ಹೋದವರೆಷ್ಟೋ, ಈ ನಗರದ ಹವಾಮಾನಕ್ಕೆ ಮಾರು ಹೋದವರೆಷ್ಟೋ! ಅವರಲ್ಲಿ ನಾನು ಕೂಡ ಒಬ್ಬ. ಅದಕ್ಕೆ  ಆಗ ಹೇಳಿದ್ದು, ನಮ್ಮೂರು ಬೆಂಗಳೂರು ಅಂತ. ಅಂದ ಹಾಗೆ, ಒಂದು ವಿಷಯ ಕೇಳೋದು ಮರೆತೇ ಹೋಗಿತ್ತು,

"ಯಾವ್ ಊರು ಸ್ವಾಮಿ ನಿಮ್ದು?"